Noma babbar sana’a ce a ƙasar Hausa (Madauci, Isa da Daura, 1968). Ana ma kallon cewa, ita ce sana’ar da ta fi kowace sana’a muhimmanci, wacce idan babu ita, rayuwar ma sam-sam ba za ta yiwu ba (Yakasai,1989). Sana’a ce da kowane gida ake yin ta, musamman a karkara. Sana’a ce da ta girmi kowace irin sana’a a ƙasar Hausa, da ma duniya baki ɗaya, saboda wannan dalilin ne ma ya sa, masu iya magana suke yi wa sana’ar noma kirari da “Na duƙe tsohon ciniki, kowa ya zo duniya kai ya taras“, ko kuma “Bawan damina, attajirin rani”.
Asalin wannan sana’a yana komawa ne ga tun farkon samun halitta a doron wannan duniyar. Wato ke nan, ana iya cewa, tun saukowar Adamu da Hauwa cikin duniya (Durumin Iya, 2006). Noma zamani shi ne noman da ake yi da kayan zamani, don haɓɓaka bunƙasuwar kayan abinci gami da samun riba mai yawa.
Hanyoyin bunƙasa noma
Akwai hanyoyi da dama, wanda manoma za su bunƙasa harkar noma a ƙasar Hausa kamar su;
1. Iri (Shuka).
2. Maganin feshin ciyawa.
3. Bayar da tazara tsakanin shuka zuwa shuka (ƙafa ɗaya ko 25 cm).
4. Maganin feshin ƙwari.
5. Kayan aiki na zamani kamar injin huɗa, injin shuka da sauransu.
6. Hanyoyin samar da takin gargajiya mai inganci.
7. Halartar taron ƙarawa juna sani (workshop ko seminar).
8. Haɗin gwuiwar kanfanoni da manoma.
9. Canza abin da aka shuka a gona lokaci zuwa lokaci.
10. Karɓan sabbin dabarun noma daga masana.
11. Tuntuɓar malaman gona akai-akai, don inganta harkar noma.
Don karanta yadda ake noman wake danna nan
Edita; Rumasa’u Muhammad Kallamu
